- De vraag Wat kan ik voor je doen? wordt Wat kan ik voor je betekenen, vanuit de vakkennis van mijn eigen professionaliteit?
- Wat doe je als je aan je cliënt vraagt Wat kan ik voor je betekenen? en je krijgt een antwoord dat je niet bevalt?
- Iemand breekt zijn been. Vraagt de dokter dan: Wat kan ik voor je betekenen?
- Houdt Wat kan ik voor je betekenen voor de professional in dat hij zich in de relatie tot iedere nieuwe cliënt steeds weer opnieuw moet uitvinden? De weerstanden:
- Positie binnen het systeem.
- Bekendheid met de functie.
- Angst voor de nieuwe rol.
- Vasthouden aan eigen identiteit.
- Advies van een arbeidsdeskundige: “Je functie zit niet in een stoel achter een bureau. Zij zit in je hoofd. Speel er mee!”
- Een warme en zinvolle sociale omgeving is een reden om ’s ochtends op te staan. Het vormt de basis van een rijk en zinvol leven.
- Je staat ‘s ochtends op als je perspectief hebt; in de hulpsituatie betekent dat perspectief hebben op de juiste hulpverlening.
- Leidt autonomie en zelfregie tot een ander ‘ikigai’? Oftewel: hoe verandert het ‘ikigai’ onder invloed van maatschappelijke ontwikkelingen? “Wat veranderde er met jouw ikigai toen jij in plaats van 10 uur hulp, ineens maar 5 uur hulp kreeg?”
- Zorg- en welzijnsorganisaties kantelen. Kantelt de cliënt mee?
- Transparantie wil zeggen dat je zélf moet denken. De vraag om transparantie is een teken van wantrouwen.
- Is niet willen ook willen?
- Is een betekenisvol leven uiteindelijk niet erg saai?
- Zingeving vóóronderstelt niet zozeer reflectie, maar eerder de wil, het vermogen en de gelegenheid tot reflectie.
- Vier stappen van zingeving:
- Erbij horen.
- Een bijdrage leveren.
- Jouw verhaal vertellen.
- Boven het alledaagse uit stijgen.
- Levenskunst volgend de Oude Grieken (en Michel Foucaullt):
- Ken jezelf.
- Ken de omstandigheden waarin jij je bevindt.
- Ken waar je naartoe wilt.
(scroll down)
